bizim destanımız
Göçtü bir halk Sibirya dan, Bindokuzyüz başlarında.
Kalan kardeş dost hayali, Akıp gitti yaşlarında.
Tren idi bindikleri, çoğu hayvan vagonları.
Ağır ağır yol aldılar, Belki bir güz aylarında
Daldılar seyre pencereden, Sibirya’nın ovalarına.
Düşlediler kalan yurdun, ak bulutlu havaları.
Bıçak açmaz ağızları, söz etmedi ağaların.
Biran durdu dimağları, anaların babaların
Sibirya’nın ovaları, gitmek ile bitmezdi.
Menziline varmak için, bunca cefa yetmezdi.
Hür olmaktı sonu bunun, kimler sabır etmezdi.
Sabır kula gerekmese, elbet hüda vermezdi.
Sıkılmıştı çoluk çocuk, onları kim eğledi.
İçlerinde masal bilen, hemen durup söyledi.
Adı olsun Tokta nene, hep küçükleri beyledi.
Anlatıldı hikayeler, türkü bilen söyledi.
Bir ay sürdü yolculuk, payi tahta geldiler.
Şükür edip ALLAH a kurban, hayır verdiler.
Devlet açtı konağı, yatak yorgan serdiler.
Rahatlayıp hepsi, ayak kolun gerdiler.
Anadolu kavağı derler, demirleyip indikleri rıhtıma.
Sultan selam edüptür, hoş geldiniz tahtıma.
Öz kardeşin gelmesi, düştü Abdulhamit bahtına.
Türk kalayım diyenler, erdi sonunda ahtına.
Bir zamanlar kaldılar, payi tahtı Osmanda.
Hürmet görüp gezdiler, yelken ile Ummanda.
Camilerde secde edip, kaza namaz kıldılar.
Yürekleri şad olup, kuvvet buldu imanda.
Görülmemiş yer idi, onlar için İstanbul.
Ürpertiler geçirdi, dalıp gitti hayale.
Anlatmıştı dedesi, Peygamberin değin.
Böyle şehri alanlar, ALLAH indi kutlu Kul.
Tatarlardan birisi, Davutoğlu sar Hammat.
Tuzculukla uğraşıp, geçindirir bir zevat.
Dururlardı bir özde, soluk alsın diye at.
İçerlerdi soğuk su, ederlerdi istirahat.
Hoşlarına gitti yer, göçelim mi yoksa bura?
Haber verip kardeşlere, aramayın ora şura.
Suyu bol hava güzel, bir tarafta yüksek dağ.
Birleşelim, yerleşelim, bozulmasın gönül bağ.
Bir çokları kabul edip, haber saldı sağa sola.
Emir çıktı iskan için, hemen tez elden inşa ola.
Makul görüp İstanbul’da, devleti Osmaniye.
Köyün adı olmalıydı, Sultana şan REŞADİYE.
Öyle mümbit yer idi, görünmezdi ottan at.
Kulaç yetmez söğütler, gölgesinde uzan yat.
Şarıl şarıl akardı, Böğründeki pınarı
Oynaşırdı kuzular, su yolunun kenarı....
İlk gördüler merkebi, arka sıra sıpası.
Dediler olsa olsa, tavşanın kart babası.
Güldüler hep yerliler, alay etmek çabası.
Boyun büküp utandı, böyle şeyler olası.
Sultan Hamit dedi ki, bir yer seçin yurdumdan.
Kondurayım ben sizi, gönül düşen yerlere.
Zarar gelmez kimseye, bu vatanın kurdundan.
Saygılıdır milletim, Türküm diyen serlere.
Vatandır gayri deyip, geçtiler Anadolu’ya.
Bazen uğradı yolları, Ankara Bolu’ya
İster idi gönüller, benzesindi geldikleri koruya.
Kıra çıkıp gençleri, atlara ot yoluya.
Dillere destan idi, bindikleri atları
Gıpta edip bakardı, hep civarın yadları.
Elbet öyle olacak, bakım gerek hayvana.
Gelinlik kız gibi idi, tımar görmüş atları.
Benzememiş ellere, adetleri bir başka.
At besleyip kesermiş, Tatar gelince aşka.
Yedikleri at eti, düşmüş böyle dillere.
Dağıtırmış efkarı, kımız ile bir başka.
Eşir boğam, derdi dedem, büker idi tabakayı.
Atın biri çekmez ise, kuşanırmış falakayı.
Kamçı vurup karatına, asılırmış beraberce.
Dermiş, karat pekte yaman, ala yazdı falakayı.
Giderlemiş değirmene, beş araba bir arada
Varırlarmış en nihayet, bütün yaban hep orada
Garip görüp gülerlermiş, bizimkiler umursamaz
İş ciddiye kalsa eğer, kulaklılar kol arada
Tarla desen bol idi, sürülmezdi uzağı,
Koyun, keçi, attan çok, sığır ile buzağı
Düşünmezdi hiç kimse, bilinmeyen uzağı
Bir zamanlar yaşadı mes’ud Tatar uşağı
Devlet-i Osmaniye girdi idi harplere
Eli silah tutanı çağırdılar askere
Gitti bizden çoğusu, alamadı teskere
Kader denen deftere yazılmıştı bir kere
Seferberlik derlerdi, gitmeliydi bütün fert
Bilmeliydi düşmanlar, Türk askeri taştan sert
Tatarların yiğidi, başı sevda yellidir
Yavuklusu bir yana, vatan gayri kellidir
Yağlı martin elinde, duruşundan bellidir
Bizden gidip gelmiyen, dedem söyler ellidir
Yıllar süren harplerden perişan oldu millet
Hürriyet için göçene reva mıydı bu zillet
Bunca harbin üstüne başladı bir de kıtlık
Dediler Allahtandır, başa gelen bu illet
Erzak gerek erata, yardım etti hep duyan
Hiç durmadan pişirdi, erler yesin diye NAN
Gönderdiler cepheye ya kağnı ile ya yayan
Doydu karnı askerin, haykırdı haydi dayan
Aranılan azıkmış tatarların ekmeği
Götürmüşler komutana bir dilim de o yemiş
Sormuş Mustafa Kemal, hangi köyün ekmeği
Nasip olur varırsam, görmek isterim demiş
Artık vatan kurtuldu, yeniden inşa gerek
Çalıştılar hep birden, kazma ile belkürek
Bunca derde dayandı, taş basılı kor yürek
Beşer neler görürmüş, değilmikidir gerek
Bundan sonra malumdur anlatmaya lüzum yok
Daha güzel yazılar araştırırsan kaynak çok
Bilinmeyen bulunur, kitaplara burun sok
Elbet bir gün varırsın varılmayan menzil yok
Şimdi oldu mesele, Özbek miyiz yoksa ne?
Kimse bilmez ne idi, tartışılır sorunu
Kati delil yok ise, demelisin kendine
0 yorum